Taart voor Dinay

Ook ik moest aan de Cars taart. Dat is natuurlijk niet mijn normale stijl van taarten maken dus er lag een flinke uitdaging voor me. Ik wilde graag een auto maken van taart. Dat viel me echt 100% mee. Mijn eigen recept gebruikt voor een goed te snijden cake die ook nog licht genoeg is om te vullen...recept volgt snel :)
Met een goed plaatje bij de hand van alle kanten van de auto ben ik aan de slag gegaan. Al vrij snel onstond er een autovorm en de marsepein erover maakte het helemaal af. De onderste 2 taarten duurden minder lang natuurlijk, maar als snel was mijn stapel compleet.
Ik moest met Wim en Tijn in een snikhete auto op weg naar Den Bosch...een dik uur rijden bleek nadat we bij Waalwijk zo'n beetje via Utrecht werden omgeleid. Dus ik baaaaalde. Wat een stress...Ik zag het somber in....Maar mijn Wim is een OEber chauffeur! Dus alle lagen waren helemaal intact! De reactie van Dinay zelf was nog het leukst. Binnen 5 seconden na de kaarsjes uitgeblazen te hebben had de auto al geen dak meer. Hij heeft hem vakkundig bewerkt en alle lekkere stukjes eraf gesnoept. Zo leuk om te zien.
Maar dan nu toch maar weer terug naar "mijn" stijl taarten hahahah!

Try-out Swirly Baroque!

Wat is Maasmechelen ver weg zeg! Na een reis van meer dan 2 uur, file in Antwerpen meegerekend, was ik dan eindelijk op de plaats der bestemming. Bij Tamara van Sprookjestaarten voor de alllereerste Swirly Baroque workshop. Wat was het leuk! Wat ben ik trots op mijn workshoppers! Ze hebben echt keihard gewerkt vandaag.
We zijn begonnen met een kopje koffie om het ijs te breken. Ik was volgens mij niet de enige met wat kriebels in de buik haha! Maar daar was na een paar minuten gelukkig al niks meer van te merken. Wat een gezellig groep meiden! Ze pikten alles supersnel op. Naast de gebruikelijke grappige momentjes konden ze ook helemaal serieus zijn. Doodstil was het.... Compleet in beslag genomen door het bekleden van de swirly. Ja dat was even een aanpootstukje he dames ;)
Het tempo lag ook dicht bij elkaar, wat het voor mij heel makkelijk maakte om goed overzicht te houden. Iedereen heeft ook goed meegeholpen met het ruimen tussendoor, dat zal Tamara allicht fijn hebben gevonden. Ik ben alleen de basisworkshops gewend waar je om 11 uur 's avonds met compleet overhoopgehaalde kasten en tafels vol met spullen blijft zitten.
Dus het was een verademing om te zien dat iedereen wist wat hij deed. Na elke fase weer even de tools op een rijtje, matje schoon en aan de kant wat even niet gebruikt werd. Tamara had er ook echt de ruimte voor, om jaloers op te worden.
En het was ook leuk om te zien hoe iedereen er zijn eigen "swirl" aan gaf. ;)
Het niveau lag echt hoog.
Voor mij was het de eerste keer om zo te werken met gevorderden. Ik vond het een dag om nooit te vergeten....Heeeerlijk dat ik er nog een aantal in het verschiet heb. Ik heb het maar getroffen! Allemaal enorm bedankt voor een zeeer aangename dag. Ik hoop echt dat jullie genoten hebben, net als ik, en natuurlijk ook wat wijzer zijn geworden.
De meeste dames nemen de taart mee naar huis voor nog wat puntjes op de i, maar je kan hier goed zien dat de basis al waanzinnig geslaagd is! Ik kijk echt uit naar de eindresultaten!

Een kleine impressie van de harde werkers en hun swirly's zie je hierboven.

Sprongen

Tijn groeit ineens weer even hard. Zo gaat het met vlagen. Je kan echt een dag ineens naar hem kijken en dan zie dat hij weer meer kind is geworden. Ik zie nu hij 16 maanden is heel snel de babytrekjes aan het verliezen is. Ineens kan hij lopen. En nu twee weken later raced hij door de kamer. Nog steeds wel wankel maar hij verliest nog maar zelden zijn evenwicht. De eerste keren stapelen zich op, en ik probeer ze allemaal in me op te nemen. Dat gaat niet helemaal lukken, dat weet ik, niemand kan de tijd stilzetten, en die mental pictures die ik maak vervagen langzaamaan...Hoe voelde borstvoeding ook alweer? Maar het heeft ook geen zin om te blijven hangen in al die herinneringen als er in het hier en nu zoveel leuke dingen gebeuren. Zoals net. Ik was even koffie inschenken en toen ik terug de kamer inkwam was hij helemaal alleen op zijn wipstoel geklommen. En zat hij lekker met Pooh en Jaap op schoot zijn krentenbol te eten. Wat leek hij ineens groot! Ik heb de hele week de stoel gepromoot en we hebben geoefend in het klimmen op de stoel en het eraf glijden. Trots dat hij was toen het voor het eerst alleen lukte. Maar nou heeft hij wel geleerd dat hij kan klimmen en zie ik hem overal pogingen doen. Via de lectuurmand de bank op. Op puur karakter proberen de spijlen van de box te trotseren. Dat soort dingen waardoor je als moeder weer een nieuwe dimensie bezorgdheid ontwikkelt.
En terwijl ik dit typ, gaat het ineens fout. Ik zie nog net hoe hij de leuning van de stoel misgrijpt en achterstevoren van zijn stoel kukelt. Met krentenbol in de hand en Jaap. Die heeft hij bij zijn landing nog steeds vast. Hij schrikt, ik schrik, maar wacht even af hoe erg het is...(soms is het een enorme knal en loopt hij gewoon vrolijk verder) Maar niet deze keer. Hij barst in huilen uit en strekt zijn armpjes naar me uit, met nog steeds die krentenbol en Jaap. Het hapje dat nog in zijn mond zit en godzijdank niet in zijn keel, zwaait me tegemoet terwijl ik toesnel.
"Mijn arme kindje....was je gevallen...kom maar even bij mama." En ik pak hem stevig vast in babyhouding en nestel ons lekker in op de bank. Klaar zijn de tranen, even knuffelen en dan weer een hapje krentenbol. Ik geniet van mijn zoete "babytje" van 16 maanden in mijn armen. Precies 30 veel te korte seconden duurt het, dan glijdt hij weer van mijn schoot een nieuw avontuur in.
"Goedzo Tijn", prijs ik hem, trots kijkt hij om, lijkt te vallen, hervindt zijn evenwicht en klimt weer in zijn stoel waar hij van mij de rest van zijn krentenbol weer krijgt. Stiekem vind ik het een klein beetje jammer dat hij niet weer gevallen is....Slecht he!?

Een nieuwe workshop!!

Nou ben ik nog niet eens begonnen met mijn "Tour de Swirly", en nou heb ik een aanvraag gekregen voor een follow-up workshop bij Mama-lou in Beesd. Daar ben ik 4 juni te gast voor de Swirly Baroque workshop. Ik ben helemaal vereerd dat ze het zo ziet zitten met me, zeker omdat ik zo het gevoel heb dat ik me nog moet bewijzen als groentje in deze roze wereld.
Ik denk dat ieder meisje wel een onzekere kant heeft, ook als je inmiddels al 32 bent.
Mijn paadje in suikerland is ineens een stuk breder geworden.
En tja dan moet je eens goed gaan nadenken wat een leuke workshop zou zijn. Het kabouter-huis is natuurlijk een hele leuke workshop, maar ik denk niet dat de baas van Studio 100 dat ziet zitten zomaar. Hetzelfde geldt voor de K3 jurk die ik hier niet eens tussen heb staan, die staat alleen op mijn hyves. Dus wat dan? Entoen viel mijn oog op de tas. Vorig jaar was het een experiment als cadeau voor een vriendin en heb ik er erg veel lol aan beleefd om hem te maken met mijn eigen tas als inspiratie. Ik heb de foto doorgemaild naar Mama-Lou en ze was meteen enthousiast. Dus hij staat al op haar site! op 5 november in Beesd dus. Hihhi, ik ga nu lekker slapen, maar meer info volgt snel!!