Hilly was jarig! De grote vriendin van Tijn. En de dochter van Wim's beste vriend Stef. Dus wij hebben de bruiloftsbellen al buitenhangen. Hahaha. Het is ook zo'n lekker ding om te zien. Prachtig echt rood haar, dat hopelijk blijft. Vader Stef had het vroeger ook toen hij klein was, maar heeft inmiddels erg blond haar. Dus we duimen met zijn allen. Hilly is verder een heel rustig meisje. Maar ow ow wat steelt ze de show. Met haar lieve lachje probeert ze iedereen verlegen om haar vingertjes te winden. Ze kreeg van Tijn een keukentje. Helemaal van plastic met een echte plastic cupcake die in de oven kan. Zou je denken dat ik dat uitgezocht had, nee dat was Wim. Want ik was natuurlijk hardstikke druk met de taart. Swirly is het geworden, met de gerbera's van haar geboortekaartje. Toen had ik nog geen taartje gemaakt, want ik ontdekte deze passie pas in mei.
Het feest was supergezellig. Een grote speelmat midden in de kamer waar een vijftal baby's in de leeftijd van een half jaar tot 2 jaar rondhobbelden. Daaromheen de bank en stoelen, zodat de mama's en de papa's alles goed in de gaten konden houden.
Het is even wennen als je voor het eerst zo'n taart in huis hebt, want je kan niet je bezoek bij binnenkomst meteen taart aanbieden. Dat doe je later pas, als iedereen er is. Compleet met zingen en kaarsjes erbij. Ik vond het zo leuk om te zien. Dat kleine meisje, samen met mama de kaars uitblazen. Begin dit jaar deed ik dat ook met Tijn. Er kwam zelfs een blij kreetje uit na de eerste hapjes. De kindjes wisten wel raad met de bananentaart! Ik had iedereen van taart voorzien, want tja, als je hem dan maakt, kun je hem ook maar beter aansnijden. Het is ook heel eng de eerste keer zo'n taart....en dan issie ook nog eens mooi...Poeh.. Ik was net klaar en wilde met mijn stukje naar Tijn, maar die lag niet meer op het kleed. Waar was mijn Tijn?? Het was helemaal stil in de kamer, iedereen was taart aan het eten...Maar geen Tijn.
"Wim, waar is...", entoen zag ik hem. Hij kreeg net een hele grote hap van Janneke. Prinsheerlijk zat hij bij haar op schoot. Weg verlegenheid. Nou heeft hij daar niet zo heel erg last van, maar dit was toch wel typisch...De rest van de middag was Tijn overal te vinden waar iemand taart had. Met zijn grote blauwe ogen en zijn dikke wijzende vingertjes wees hij naar het stuk taart in de handen van de visite...
"Eb!!" Zei hij dan...En hoppa weer een stukje erin. Het is een wonder dat hij zijn groenten opgegeten heeft die avond.....
