"Lieve lieve taart,De afgelopen maanden...pff waar moet ik beginnen. We gaan al zo ver terug. We kennen elkaar al sinds ik een klein meisje was. Jij de slagroomtaart met de kaarsjes en ik met twee staartjes, mijn papieren bordje en een plastic vorkje. Alles wit natuurlijk, toen hadden ze nog geen pipstyle kleurtjes. En als kind was ik snel tevreden.
Pas later kwamen de eisen. Mokka...chocolade...groter beter meer hoger! Ik heb je in de pubertijd een hele poos links laten liggen.
Dat lag echt niet aan jou. Dat lag aan mij. Ik was te druk met lijnen en als ik dan eens het verlangen voelde, dan liet ik me verleiden...door....een Bossche Bol. Het was zo makkelijk om jou van alles de schuld te geven. Ik weet het, het spijt me. Het spijt me echt. Ik was mezelf niet en ik weet dat ik je dit nog nooit eerder heb verteld. Maar ik wilde je niet kwetsen. Ik was jong....taarten maken was "een gedoe". Ik had andere dingen aan mijn hoofd.
Maar nu. Nu zie ik jou. Ik zie jou precies zoals je bent. Groot, rond en stevig en al je kanten met alle kleuren van de regenboog.
Jouw veelzijdigheid verbaasd me. Rond of vierkant, altijd is het weer een verrassing en weet je me te betoveren. Ik weet dat het te vroeg is, en dat we er niet aan toe zijn, maar ik kijk enorm uit naar het moment van de eerste hartvorm.
Dat wordt echt ons moment. Ik kan bijna niet wachten.
Dat ik dan je kleur mag kiezen en je met mijn ogen helemaal uit ga kleden, eh ik bedoel BE-kleden. Mijn geroutineerde vingers weten de weg zodat ik je helemaal strak kan maken. En misschien gebruiken ik nog wel wat speeltjes...hihihi.
Ik geef toe, het bekleden en versieren is mijn favoriete stuk, maar je bent ook van binnen zoveel veranderd sinds toen. Ik had nooit gedacht dat je zo zacht kon zijn. Zo gevoelig voor temperatuurverschillen. Zoals jij met een beetje liefde en warmte helemaal kan opbloeien heb ik nog nooit eerder gezien. Met of zonder boter, het maakt me allemaal niet uit. Je bent heeerlijk. Als ik je dan zie, naakt,sissend heet en buiten adem, dan moet ik me echt inhouden om je niet in 1 keer naar binnen te schuiven, dat heerlijke volle gevoel dat je me dan geeft. Hmmmm.
Maar wie wat bewaart, die heeft wat. En ik heb geduld. Geduld om te wachten tot je je helemaal hebt gevuld en je een heerlijk vanille of citroen parfum verspreid. Want dan begint het...Het versieren...Ik zorg dat het goed bij je "kapsel" past. Zo word je elke keer een plaatje. Het maakt me niet uit hoe duur het is, je bent het waard. Ik hou van je. Ik hou van alles van je en ik ben bereid je los te laten als het moet. Ook als dat betekent dat ik je moet delen met anderen of je soms helemaal moet missen. Je komt altijd bij me terug. Dat weet ik en daar vertrouw ik op.
Jij en ik. We horen bij elkaar. Je bent mijn lieve zoeteke. En ik hoop dat ik voor altijd van je mag genieten.
Dikke Kus"
