Entoen was het zover. Nadat ik in mei was begonnen met taarten maken brak dan eindelijk mijn eigen verjaardag aan. Nouja, ik ben de 14e (maart) jarig, dat is maandag, maar ik ging het vieren op de 11e. En dat was gisteren avond.
Ik had er enorm veel zin in. Het was alweer even geleden dat ik mijn verjaardag als feest gevierd had. Ongeveer 35 man uitgenodigd. Beetje familie en vrienden want anders zou het weer te groot worden. De taart zat al weken in mijn hoofd. En nou mocht ik hem dan eindelijk gaan maken.
Alles was geregeld. Wim had alle boodschappen voor het feest gedaan en Tijn was op de dag lekker even bij opa en oma zodat ik op mijn gemakje kon taarten.
Het ging voorspoedig. Hoge cakes (Dames, dat zijn er 2 van 5 cm op elkaar ;) ) Witte chocolade meringue botercreme met verse frambozen als vulling. Daar wordt een mens blij van.
Ik had goed gepland.
De dag ervoor had ik de grote bloem gemaakt. De kleine bloemetjes lagen ook al een dag te drogen in hun toffifee cupjes ;) Nog niet eerder had een ontwerp zo duidelijk in mijn hoofd gezeten.
Ik schilderde de lijntjes, maar als ik eerlijk ben zag ik die allemaal toch wat strakker voor me. Geeft niks, ook ik moet nog veel leren. De goede kwasten gebruiken scheelt al heel veel. En je merk dust maakt ook al verschil. En zo had ik best wel snel mijn strepen staan.
Tijd om te gaan plakken. Ik heb de bloem even vastgehouden tot hij stevig zat en begon daarna ijverig de andere bloemetjes te plaatsen. Dat is heeeel serieus werk hoor. Als je er eentje verkeerd plakt is meteen de hele lijn van de taart weg. Entoen kreeg ik een hartverzakking.
Stuiter stuiter Tok TOK Bam! En daar lag mijn grote bloem....Op de grond...oowwww zou hij nog leven?? Ik pakte hem op en voelde hoe hij nog net aan elkaar zat. De blaadjes stonden op het punt om te breken. Snel plakte ik hem terug en realiseerde me dat het dan zometeen weer zou gaan gebeuren. Had ik nou maar een cursus gedaan bij madhuri...dan was dit vast niet gebeurd. Zucht. Even nadenken...hoe los ik dit op? Ik vroeg Wim even de flowerwire te zoeken. Die zat ergens tussen de vele taartspullen in de verpakking nog omdat ik nog niet eerder had geoefend...dit leek me een mooi moment...Niet te vinden natuurlijk. Gelukkig was een deel van hart nog zacht en mensen mensen, ik veranderde in Mcgyver met mijn bloem en een cocktailprikker. Stut stut en hij zat vast. Het kleine uitstekende stukje camoufleerde ik met pareltjes. MAAR ik weet nu hoe het wel moet, want mijn bloem heeft nog 4 uur gehangen, tot ik de taart aansneed.
Normaal is dat rond half 10 als iedereen er is, maar deze keer was het nog verdacht rustig. Ik had een handjevol mensen in de kamer zitten. Er waren zelfs al een paar vriendjes weer weg, die waren met zoon een uurtje eerder gekomen en alweer vertrokken..
Ik liep even naar mijn telefoon en zag dat ik 8 berichten had. Ik werd er een beetje lacherig van...maar echt leuk bleek het niet...Iedereen had afgesmst. Moe, ziek, zwak en misselijk, het niet kunnen vinden van een oppas en een simpel. "We gaan het niet redden Kaat"
Ik schoot in de lach toen ik de smsjes voorlas aan de kamer. Maar niemand lachte eigenlijk mee...Allemaal gezichten vol met medeleven. Ze vonden het eigenlijk allemaal behoorlijk naar dat iedereen zo last-minute had afgezegd. "Tja", zei Wim, "Ik had het wel een beetje verwacht zo net na de carnaval." Nou ik had er helemaaaaal niet bij stilgestaan. Ik trok me even terug naar de keuken. Baal baal. Stiekeme traan, ik sprak mezelf streng toe dat het niet zo erg was. Dat ik gewoon heel veel taart mocht eten nu. Om mezelf een houding te geven begon ik maar snel de eiersalade aan te maken. Maar halverwege bedacht ik me dat ik eiersalade voor 35 man aan het maken was. Wim kwam even de keuken in. En even later mijn moeder ook. De lieve woordjes maakten het alleen maar erger, dus ik maakte een paar grapjes om de spanning te breken en ging me boven even opfrissen. Snel even langs de computer, even mijn hart gelucht bij Suuz een flinke slok bier, wat poeder op de rode neus en 10 minuten later stond ik vrolijk weer beneden.
Het was supergezellig nog. Het was niet zo druk, maar ik heb met iedereen een in-depth gesprek kunnen voeren en hele grote stukken taart uitgedeeld, waardoor iedereen blij was dat het zo rustig was. En nog heb ik de hele onderste taart in de diepvries kunnen doen. Maandag komt er nog wat familie langs en dan hoef ik geen appeltaart te bakken. Drank worst en kaas heb ik dan ook wel genoeg!
Om half 1 gingen de laatsten weg. Wat vergeleken bij half 6 toch wel een stuk vroeger is. Zou het komen omdat we ouder worden? Wim en ik hebben de playstation aangezet en lekker nog wat nagehangen. Helemaal niet verkeerd na zo'n drukke week. Maar als de carnaval volgend jaar weer zo laat valt, dan ga ik toch echt mijn verjaardag verzetten hoor.
